هر که می بینی در این عالم گرفتار غم است
یا قرین با هجر یاران یا اسیر ماتم است
روز حاجب از تو بگریزد چو برق تند سیر
آنکه پیوسته تو را یار و رفیق و همدم است
میگریزد شبنم از گل با نسیم صبحگاهی
گر چه روز و شب به گلشن همنشین با شبنم است
کی دگر پروا زدرد و رنج عالم می کند
او که رنج و محنت او بیشتر از عالم است
یک نفس اسودگی او را نمی گردد نصیب
آن کسی تا در جهان وابسطه آه و دم است
روی دم سردی نبیند از خزان زندگی
آن که دست از غم او شادمان و خرم است

امروز بد جوری از دوست خوردم.