امروز با حافظ

در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس به چشم عقل در این رهگذار پرآشوب بگیر طره مه چهره​ای و قصه مخوان دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش صراحی می ناب و سفینه غزل است پیاله گیر که عمر عزیز بی​بدل است ملالت علما هم ز علم بی عمل است جهان و کار جهان بی​ثبات و بی​محل است که سعد و نحس ز تاثیر زهره و زحل است ولی اجل به ره عمر رهزن امل است چنین که حافظ ما مست باده ازل است